foto (en) verslag van onze vakantie in Zuid Afrika in 2015.
We waren van plan om in het najaar 2015 met vakantie naar Madeira te gaan, dus werden de folders opgehaald bij VakantieXperts in Assen. Daar zat ook een puzzelboekje bij met een prijspuzzel. Nadat ik deze had opgelost, dacht ik , laat ik het ook maar eens inleveren, je weet tenslotte maar nooit. Na de zomer kreeg ik een telefoontje dat ik prijspuzzel winnaar was geworden,
Wauw..!! Toen besloten we om ons reisdoel aan te passen en kozen we voor een 12 daagse rondreis Spirit of South Africa. Aangezien het een bijzondere reis zou worden leek me een goede camera wenselijk met voldoende telelens mogelijkheden, om de Afrikaanse dieren op de gevoelige plaat vast te leggen. Het meeslepen van allerlei lenzen e.d. lokte me niet, daarom werd er voor een compact camera gekozen. Dat werd een Canon SX60HS (65 x optical zoombereik) Dus dat werd het nog even oefenen met allerlei instellingen. Later bleek dat er ruim 1500 foto’s gemaakt te zijn, en hier volgt een greep uit de collectie. De foto,s zijn door met duim en wijsvinger van binnen naar buiten te vegen te vergroten. (op een tablet tenminste). Veel plezier!
- Nu hebben we rondom Assen voldoende natuur om foto’s te maken en te oefenen met het inzoomen. (zie de fotografie pagina)
Dag 1- 17 oct 2015: Om 09:40 vertrokken we met KLM KL0591 vanuit Schiphol naar Johannesburg voor de rondreis Spirit of South Africa. Aankomst was om 21:30 locale tijd(geen tijdverschil) Daar was het zoeken naar onze reisleider, en nadat we die gevonden hadden was er even paniek, er misten nog 2 passagiers, maar een half uur wachten vertrokken we toch naar ons hotel. Niet naar Misty Hill Country Hotel maar naar Riverstone Lodge., maar tegen 23:00 uur konden we dan toch ons bed opzoeken.
Dag 2 – 18 oct. ’s morgens bij het openen van de gordijnen werden we aangenaam verrast door het uitzicht en konden we buiten op de veranda ontbijten, goed geregeld.
De reisleider was nog steeds op zoek naar de 2 vermiste personen (deze bleken geannuleerd te hebben) Wel werd het team van 30 personen nog met een Belgisch duo uitgebreid.
Daarna op weg met de bus naar het vliegveld om geld te pinnen, en terug naar de excursie in Pretoria. Daar werd het huis van Paul Kruger 1825 -1904 (eerste president van Zuid Afrika ) bezocht. In 1845 raakte hij al langer betrokken bij de vrijheidsstrijd van de Voortrekkerstaat ten noorden van de Vaalrivier. In 1877 werd deze Boerenrepubliek door de Britten geannexeerd, en Paul Kruger speelde een leidende rol in de eerste Vrijheidsoorlog tegen Brittanie (1880 – 1881) Toen hij 57 jaar oud was werd Paul Kruger “Oom Paul ” gekozen tot President van de ZAR en nam hij zijn intrek in het Krugerhuis in Pretoria. 
Boeren kar 
kerkje van “Oom Paul “
“Verder werd er een bezoek gebracht aan het Voortrekkers monument waar de geschiedenis van de Voortrekkers in beeld wordt gebracht. De voortrekkers werden op deze heuvel belaagd door duizenden Zulu’s en men deed de belofte als men dit overleefde, dat er een monument zou worden geplaatst.
Aansluitend werd het centrum van Pretoria bezocht, fascinerend waren de Jakaranda bomen die in bloei stonden. De straten waren bezaaid met de blauw/roze bloesem.
In Pretoria staat ook het Gouvermentsgebouw. De regering zetelt halfjaarlijks in Kaapstad en halfjaarlijks in Pretoria. Hier staat ook het imense beeld van Mandela (zelf sta ik aan de voet van het beeld)
Dag 3 – 19 oct Al snel werd na vertrek de provincie Mpumalanga bereikt. In Dullstroom werd geluncht bij een pannekoekenhuis, en werden de eerste souvenirs ingeslagen. In Dullstroom vestigden in de vroege 19e eeuw zich Hollandsche boeren. Het dorp werd genoemd naar ene Wolterus Dull, voorzitter van de Nederlandsche Immigranten. Het woord “stroom “wijst naar de overvloed aan water in dit gebied. Een groep voortrekkers verkenden destijds dit gebied en werden door de Zulu,s afgeslacht. De achtergebleven vrouwen en kinderen hadden toen hun kamp bij een rivier, Doordat de mannen niet terugkeerden, wordt deze rivier “Treur “rivier genoemd.
Een eind verder deden een andere groep Voortrekkers een nieuwe poging, en zij keerden na overleg over grondeigendom bij de Zulu’s wel terug. Deze rivier wordt de “Blijde “rivier genoemd. Een bekend Zulu opperhoofd was Shaka Zulu. Wij overnachten in het “Jock Sabie Lodge ” in Sabie. Deze Lodge is aan renovatie toe, en kreeg als onderkomst een 4 als waardering.
Mooie omgeving maar gelukkig bleven we hier maar 1 nacht.
Bijna onzichtbaar, in het midden een honing zoeker vogel.
Dag 4 – 20 oct. Vandaag is het genieten van de schitterende Natuur in Mpumalanga, de voormalige oost Transvaal. Door de vele mooie uitzichten en uitzicht punten, wordt deze route de Panorama route genoemd. Een bekend punt is “God,s Window “
Een ander mooi uitzichtpunt heet “de drie Rondavels “genoemd naar de Afrikaanse hutten die dezelfde vorm hebben.
Ook hadden op deze parkeerplaats diverse inwoners hun kraampje uitgestald met zelfgemaakte artikelen en uit hout gesneden figuren.
Verder een schitterend uitzicht, met een kijkje op Mozambique achter de bergen.
De rivier beneden wordt onze volgende stop,
Maar eerst zagen we de grootste sprinkhaan die ik ooit gezien heb.
De Bourke,s Luck potholes gaan juist de diepte in. Hier zijn miljoenen jaren de “Blyde “en de “Treur “rivier samen gekomen, en door watererosie een van de meest opmerkelijk geologische fenomenen in het land gevormd. Gedurende al die jaren werden door het kolkende water surrealistische rotsformaties gevormd die op hun beurt weer een reeks donkere poelen hebben gecreeerd die sterk contrasteren met de witte en gele korstmossen bedekte rotsen. 
Ook even tijd voor een foto van ons zelf
Niet alleen oog voor het grote werk, maar ook oog voor de kleine dingen, ondanks hun schutkleur, werden de volgende hagedissen gespot. Voordeel van een groot inzoom bereik.
Ook het historisch stadje Pilgrims Rest, de eerste gouddelvers plaats in Zuid Afrika werd bezocht, en natuurlijk moest ik ook even goud delven.
Aangezien het vandaag ook nog eens mijn verjaardag was, dus mijzelf een bijzonder cadeautje gegeven. En er moest natuurlijk ook even getoast worden. Daarvoor had de gids een Fles Afrikaanse jenever aangeschaft. Hakkiesdraad van 50%. De fles was omwikkeld met prikkeldraad.(Hakkiesdraad) en ging de bus rond.
Het was een drukke dag geweest en we gingen op weg naar onze overnachting vlakbij het Paul Krugerpark. In de bus werd medegedeeld dat het niet het Numbi hotel werd maar Het Pine Lake Inn hotel 100 km van het park verwijderd. Daar waren we niet echt blij mee, de zoveelste verandering, zeker niet omdat we de volgende dag nog vroeger op moesten staan om naar het Paul Kruger park te gaan.
In het donker kwamen we aan, snel even opfrissen en om 20:00 uur aan tafel. Dat zag er tenminste goed uit, aangezien er nog meer gasten waren, moesten we voor een 2e portie 20 minuten in de rij staan. Nog even een afzakkertje en dan naar bed, want we moesten on 06:00 uur in het Paul Kruger park zijn, dus eerst nog eens een uur in de bus.
Dag 5 – 21 oct.
Paul Kruger park: De Rangers wachten ons al op, en zo te zien is hun beroep niet zonder gevaar. Het park is een van de beroemdste wildparken, misschien zelfs wel het beroemdste, ter wereld. over een lengte van 350 kilometer en een breedte van 60 kilometer strekt het zich uit langs de grens met Mozambique. Fototoestel in de aanslag….ik ben er klaar voor….
De Giraffe werd het eerst gespot, of spotte hij ons eerst vanuit de hoogte? Maar we waren op jacht naar de big Five (Kaapse Buffel, Neushoorn, Olifant, Leeuw en Luipaard)
Jaah, nummer 1. De neushoorn
Nee.. sorry Kudu, jij telt niet mee.
Jaah..nummer 2 de Olifant
En wie of wat ben jij dan..?
En dat is nummer 3, de leeuw(in) Lag wel 70 mtr verderop in de schaduw, maar zij had ons al eerder gezien dan wij haar.
wel mooi, Impala’s, maar we willen de Big Five
En daar is nummer 4, de Kaapse Buffel
Al gehoord? Die Hollanders zijn op zoek naar een Lui paard, dus wij tellen niet mee.
Daar zou die dan moeten zitten..of liggen……..even inzoomen…
YES..!! een luipaard, dus de Big Five op 1 dag…geweldig.
Verder nog veel meer dieren gespot, een echte belevenis zo,n Game drive. Een game drive heeft trouwens niets met een game (spel) te maken, maar de Engelsen noemen nu eenmaal alles een game drive. Rare jongens, die Engelsen, Daarom zitten ze zeker op een eiland? In Australie noemen ze trouwens alle dieren Dangeroes, want daar staan borden met “All animals are Dangerous “
Dag 6 – 22 oct. We nemen even afscheid van de bush bush en rijden naar het Koninkrijk Swaziland. een land dat vrijwel helemaal omsloten is door Zuid-Afrika. Alleen de oostgrens wordt gedeeld met Mozambique. We bezoeken een lokale markt met grote houten giraffen en kleurrijke beschilderde manden en schilden.
Ook de Zulu vrouwen zien er kleurrijk uit. 
We bezoeken het”levende “museum, Mantega. Een dorp gemaakt van uitsluitend traditionele materialen zoals palen, gras, stro, leer, aarde en mest. 
Hier wordt de geschiedenis van het Swazi-volk verteld. De koning mag elk jaar 5 maagden uitzoeken, en heeft intussen 16 vrouwen. Zijn vader had er meer dan 60, dus nog even te gaan. Wel moet hij de vrouwen zelf onderhouden, maar daar heeft men een speciaal belasting-boete systeem voor. Het bezit van koeien geeft de status van de persoon aan. Is er ergens in het land een boete te voldoen, dan moet men deze betalen met koeien aan de koning. Ook gelooft men dat de voorouders voortleven in de koeien, dus is de koe een status symbool.
Boven de hut ingang hangt dan ook vaak een schedel van een koe. De kraal waar het vee zich bevindt is een heilige plek. De koeien lopen hier trouwens gewoon rond, ook op wegen. Als je dan vraagt van wie zijn nu die koeien, dan krijg je als antwoordt “van iedereen “Als je schade hebt opgelopen, en dit wilt verhalen, zijn de koeien ineens “van niemand “De bergtop op de achtergrond is een verhaal apart. Als er iemand een moord had gepleegd, werd hij/zij onder begeleiding van hun familie en de stamoudsten naar de top van de berg begeleid. Daar had hij/zij de keuze:
Zelf springen of een beetje geholpen worden door speren die je dan van berg afduwden.
Men had hier de regel: “Een leven voor een leven “ De veroordeelde werd buiten het dorp begraven en de aanhangige familie werd uit het dorp verstoten. We kwamen weer eens in het donker aan bij ons onderkomen “Hawane resort ” in Hawane, en kregen een huisje toegewezen om te overnachten. Leuk, maar we moesten wel eerst even zoeken naar een huisnummer, zat niet echt een systeem in, dus werd om hulp geroepen. Nog even een afzakkertje en dan naar bed.
Dag 7 – 23 oct. ,s Morgens al vroeg wakker door het zonlicht,
prachtig uitzicht, en nu konden we ook ons verblijf eens goed bekijken.
Een aantal huisjes op een klein park maar wel heel apart. Prima ontbijt in een bijzonder restaurant
Via de grenspost van Swaziland en weer een stempel in ons paspoort rijker, keren we terug naar Zuid Afrika. We bevinden ons in de provincie Kwazulu Natal en rijden door Zulu land. Daar gaan we de bergen in en gaan een school bezoeken. De kinderen in deze bergen gaan niet naar een school in de stad maar blijven in de bergen.
Alle afstanden worden te voet gedaan wat soms wel 2 uur lopen bedraagt. De kinderen worden verzocht om ieder een stok die ze onderweg oppikken mee te nemen naar school wat dan als brandstof voor de oven wordt gebruikt.
De kinderen krijgen tegen 10:30 uur allemaal een bordje maïspap, en voor sommigen is dit de eerste en enige maaltijd die dag. De kinderen lopen bijna allemaal in dezelfde kleding welke, evenals het eten , door de regering wordt verstrekt. De meeste kinderen leren zelfstandig te zijn en in hun levensbehoeften te voorzien door een boerderij te beheren danwel op te zetten. Eigen groenten verbouwen hoort hier ook bij.
Wij doen een donatie welke na geteld te zijn, in een groot boek wordt bijgeschreven. Ik mocht het daarna ondertekenen dat we dit bedrag hadden gedoneerd. Het schoolhoofd, en een van de docenten en ouders tekenen nogmaals en brengen dit naar de bank. Als er geld besteed wordt is dit weer in afstemming met deze 3 personen. In deze bergen lopen een aantal bijzondere koeien, hun tekening is synchroom op de linker en rechterzijde.
Deze rode grondsoort wordt gebruikt door de inlanders om zich in te smeren (tegen zonnebrand) en tevens wordt het in water opgelost als medicijn tegen maagklachten.
Er werd nog een bezoek gebracht aan een boerderij in de bergen. De grootmoeder verblijft als enige in een hut gedekt met riet/gras. De andere onderkomens hebben ijzeren golfplaten als dakbedekking. De grote hut geldt ook als vergaderruimte en eetruimte voor het gezin. Indien de kinderen zich belaagt voelen door hun ouders bij een ruzie, vluchten ze naar deze hut en zijn veilig.
De mannen eten apart van de vrouwen en kinderen. De etensbak links is voor de man, de langwerpige voor de kinderen en de kleine kommetjes voor de vrouwen. Links is een slaapplaats, dus gewoon op de grond.
Ze hebben niet echt een moderne keuken.
Wat opvalt dat ondanks hun armoede de mensen vrolijk en vriendelijk zijn.
Onderweg werd een picknick geregeld met traditionele etenswaren
( mais en diverse sausjes met vlees e.d.) Buiten dat het er kleurrijk uitzag, smaakte het ook prima. 
even tijd voor een groepsfoto.
Ons onderkomen voor de nacht ligt in de buurt van 2 natuurreservaten. Het Bonamanzi Game reserve in het Lalapanzi Camp.
We gaan morgen naar het Hluhhluwe Umfolozi park voor weer een game drive. De aapjes, de Koedoe en rooibokjes lopen hier vrij rond. Er werd dan ook gewaarschuwd dat we de ramen ’s nachts dicht moesten houden om ongewenst bezoek ( brutale aapjes)te voorkomen. s’avonds nog even gezellig om het kampvuur en onze gids vond een gitaar en bleek een prima country zanger te zijn.
Dag 8 – 24 oct. ’s morgens vroeg ( 06.00 uur) eerst maar eens de omgeving verkennen, want er schijnen hier toch nog al wat bijzondere dieren aanwezig te zijn. Voorzichtig werd er op het gekwetter afgelopen en ik zag een zgn. pijnboom met vele hangende nestjes en tientallen wevervogels die druk met hun nestjes bezig waren.
De bast van de pijnboom bevat genezende ingrediënten die men vroeger (voortrekkers) gebruikte door op de bast te kauwen. Vervolgens liep ik een grote vijver rond en liep langs een afrastering toen ik op enkele meters een krokodil zag liggen. Gelukkig lag hij wel aan de andere kant van de afrastering, en enkele meters verder lag er nog een. 
Verderop dronken een Kudu en rooibokjes bij een meertje, dan is het wel fijn dat je rustig kunt inzoomen om ze te kunnen fotograferen.
Gaande weg ben je toch gauw een uurtje aan het struinen en kun je genieten van al dat moois. Net op tijd terug voor het ontbijt, want we gaan vandaag naar een game drive en een boottocht waar we tussen de nijlpaarden en krokodillen kunnen varen. Het Hluhluwe Umfozi park bestaat uit twee in 1895 gestichte reservaten die sinds 1989 met elkaar in verbinding staan via de zgn. corridor De dieren kunnen zich vrij van het ene naar het andere park bewegen over een totale oppervlakte van 96.000 hectare. Naast de big Five zijn er ook giraffes, hyena,s cheetah’s en wilde honden aan te treffen. Overig wild zoals waterbok, nyala, kudu en impala zijn hier in grote getale aanwezig. We konden aan ons lijstje reeds gespotte dieren, ook de hyena en waterbok toevoegen. Helaas geen cheetah of leeuwen gezien, die hielden zich schuil voor de warmte.
In het Hluhluwe park komen veel vogels voor.
Verder naar het St.Lucia meer, dit meer maakt deel uit van het iSimangaliso(Greater St. Lucia) Wetland park dat in 1999 werd uitgeroepen tot een werelderfgoed. Hier gingen we met een boot de rivier op zagen vele nijlpaarden en krokodillen.
Het nijlpaard zorgt voor de meeste doden in Afrika, je wilt het echt niet met zo,n kolos aan de stok krijgen
Deze rivier staat in verbinding met de Indische Oceaan en er komen in dit brakke water ook haaien e.d. voor. Dus handen binnenboord.
Dag 9 – 25 oct.Vandaag gaan we door een gebied wat vooral belangrijk was voor de geschiedenis van het land, een gebied waar talrijke veldslagen werden gevoerd. De Boeren vochten met de Zulu’s. De Zulu’s met de Britten en de Britten met de Boeren. Het begon al in 1840 toen de Voortrekkers (de Boeren) het binnenland introkken en slaags raakten met de in Natal wonende Zulu’s. Bij Blood River Poort werden Generaal Gough’s strijdkrachten in een hinderlaag gelokt door Generaal Botha. De Britten verdedigden zich moedig, maar nadat ze volledig door de Boeren waren omsingeld werden ze gedwongen zich over te geven. Verder naar de Drakensbergen. Maar eerst brengen we een bezoekje aan Durban voor de Lunch, en om even pootje te baaien in de Indische Oceaan.
De inwoners baden hier met kleren aan, worden die gelijk meegewassen, ach ja voor een bruin kleurtje hoeven ze het niet meer te doen.
Deze indrukwekkende bergreeks vormt de natuurlijke grens met het kleine berg koninkrijk Lesotho. Toen de voortrekkers over de Drakensbergen trokken was dit zo steil dat de ossen die de wagens trokken niet naar beneden durfden. Hun werd de ogen uitgestoken, de achterste wielen werden verwijderd en zo daalde men af.
Dag 10 – 26 oct
Vandaag genieten we van de natuur en gaan voor een wandeling. We vernemen dat we aan het einde van de lente komen en het regenseizoen nadert. Ook brengen we nog even een bezoek aan een lokale school en werd er voor ons gezongen, En ja hoor het regende plotseling, maar de kinderen vinden dat blijkbaar niet erg, want niet iedereen schuilt. De een is wat brutaler dan de ander, maar men werd graag gefotografeerd.
Zeker als je in de bergen bent, is het zaak om voor dat zo’n bui losbarst, onderdak te hebben. Halverwege begon het zachtjes te regenen en werd het pad glad, we besloten terug te gaan en een andere route te nemen. Een aantal toeristen kwamen van de berg af en waren doorweekt, dus tijd om terug te keren.
Net op tijd waren we bij de bus, toen een storm losbarste. Onze bus chauffeur pikte een aantal dames op die een lift kregen naar een 10 km verderop gelegen dorp. De mensen leggen hier afstanden lopend (tot wel 2 uur) van/naar hun werk of naar school. Op deze manier spaart met bus-taxi kosten uit om aan hun dagelijkse levensbehoeften te kunnen voorzien.
Ook zagen we dat de vrouwen bewonderens waardig met allerlei spullen op hun hoofd liepen. Zodoende heeft men de handen vrij om bijv. de kinderen vast te houden. We overnachten op een soort camping welke door een blank Zuid Afrikaans echtpaar werd beheerd. Een onbeschoft stel en waren alleen maar op geld uit. Afspraken maken was er niet bij, Men beloofde het cafe gedeelte nog even open te houden, maar nadat we de koffers in de hutten hadden gezet, bleken de vogels gevlogen te zijn. Ook werd gevraagd of men kon pinnen (voor het eten en consumpties) dat kon wel maar hij had liever cash. De volgende morgen kon er niet gepind worden, wat een heftige disscussie tussen de groep en de beheerder opleverde. Hij kon kiezen of pinnen, of we gaan zonder te betalen. Toen deed de pinautomaat het ineens weer.
Dag 11 – 27 oct. Vandaag leggen we een rit af van ongeveer 375 km naar Johannesburg. Onderweg nog even een stop voor de lunch en werd er nog even met de pet rondgegaan voor de fooienpot. Ik bedankte de gids Willie in het Zuid Afrikaans en gaf als tip mee om een gedeelte van de fooi te besteden aan een cursus Nederlands. Vervolgens werd de chauffeur Muzi bedankt en dat deed ik in het Zulu’s. Dit had ik laten opstellen door een Zuluse serveerster en na enig oefenen durfde ik dat wel. Zulu’s klikken bepaalde woorden met hun keel en ja hoor, die zaten er ook tussen. Muzi was aangenaam verrast dat hij in zijn moedertaal werd bedankt, en bedankte ons voor de gezellige tijd met ons (deed hij gelukkig wel in het Engels) .
tekst: Siyabonga Muzi ( Bedankt Muzi)
Siyabonga Mshayeli wethu uSchambise kamndu uNkuluukula akubusise kanye nomndei wakgo.
Siyabonga.!
( bedankt voor het veilig rijden, en God bless you and your family) bedankt.!
We werden bij een grote overdekte markt ( flee market) afgezet om nog even de laatste inkopen te kunnen doen en werden tegen de avond weer opgehaald om vervolgens bij het vliegveld af te worden gezet. Met de nachtvlucht per KLM weer naar huis waar we op dag 12 weer voet zetten op Nederlandse bodem. Nog even afscheid nemen van de groep en op weg naar huis in Assen. We hadden een zeer gezellige groep en houden nog steeds contact. Wie weet misschien nog eens een reunie.